Opis: Lauchabo: Reżyseria: Yann-Shan Tsai. W 1997 r. władze miasta Tajpej nagle zniosły środek kontroli licencjonowanej prostytucji miasta Tajpej i z dnia na dzień 128 licencjonowanych prostytutek utraciło prawo do pracy. Zostali zmuszeni do wyjścia na ulice, aby walczyć o dwuletni okres karencji. Odważnie stanęły twarzą w twarz z publicznością i dały jej znać o grupie „than-chiah-cha-bo” (kobiet, które zarabiają na życie swoimi ciałami). Kim oni byli? Dlaczego potrzebowali tej pracy? Niewiele wiedzieliśmy o Bailanie. Podczas protestu jako jedna z nielicznych pań wieczoru nie zakrywała twarzy. Aktywiści biorący udział w proteście opisali ją jako pracownicę seksualną, która była zadowolona z prostego życia. Każdego dnia obsługiwała dwóch lub trzech klientów, stwierdzała, że ​​zarobiła wystarczająco dużo na ten dzień, i wydawała pieniądze na bezdomne koty w alejce za burdelem. Inne panie z burdelu powiedziały, że pomimo trudności z nakarmieniem siebie, była hojna dla kotów. W 2005 roku Bailan nagle zapadł w śpiączkę. Życie po zniesieniu legalnej prostytucji było niezwykle trudne. Jako jedna z wolontariuszek, która dotrzymywała Bailan towarzystwa i pomagała jej wrócić do zdrowia, dokumentalistka stopniowo starała się pogodzić piętno i ból prostytutki. Wykorzystując skomplikowane ujęcia i materiały archiwalne z różnych okresów, film ten przedstawia bezwzględny ucisk zwykłych ludzi przez politykę i politykę, jednocześnie podkreślając ciepło relacji między ludźmi oraz między ludźmi i kotami.